Toch maar weer de site van Henk Bos goed bestudeert. Henk schreef over ingang Panneland en dan naar de schuilhut op de Duizendmeterweg. (Ingang Oase was dus niet de goede). Hop weer met goede moed op stap. Deze keer zal het moeten lukken. De ingang Panneland, de Duizendmeterweg en ook de schuilhut gevonden. Maar geen vossen of wat voor ander gedierte dan ook. Wel een paar andere bezoekers die heel gezellig met elkaar zaten te kletsenbessen. (Bijbekken noem je dit geloof ik). Ongewild raak je ook bij het gesprek betrokken. “Je zult geduld moeten hebben”, zei één van de mannen tegen mij. “Soms komen ze zo maar opdagen en heel soms komen ze helemaal niet”. Wat een goed vooruitzicht. De moed begon me heel langzaam weer in de schoenen te zakken. Uit balorigheid en verveling maar rondjes gereden met de scootracer. Dan maar weer terug naar het gezelschap. Mijn eega stond met haar rug tegen een wat hoger gelegen duinrand. De dame die deel uitmaakte van het gezelschap zei plots tegen haar, “Niet schrikken nu, maar er staat er ééntje pal achter je”. Langzaam wendde mijn vrouw haar hoofd om en keek pal in een paar donkere ogen. Die gaat strekken van de schrik dacht ik (ik bedoel de vos). Maar dat viel mee. Zonder dat je er eigenlijk erg in had, stonden ze daar. Twee vossen. Ik had ze qua volume veel groter gedacht. Maar ze waren ietwat aan de kleine kant. (Mijn fantasie gaat weleens op de loop). De dame in kwestie gaf er één een soort van BiFi, zo uit de hand. Heel voorzichtig nam die het in zijn bek. Net of het je huisdier is, zo tam. Je mag ze niet oeren maar een keer zondigen wordt je vergeven, (Hoop ik). Uit dankbaarheid, en dat tonen die beesten, hebben wij een paar prachtige opnames weten te maken.
Dank aan Henk Bos, niet voor het voeren, maar voor het wegwijzen.
Één van de bezoekers. (Foto gemaakt door mijn eega)
Het is een pracht gebied
Geen opmerkingen:
Een reactie posten