Op de site van Henk Bos en ook andere heb ik zo veel over het AWD gelezen, dat ik die dus ook maar eens met een bezoek moest vereren. Woon er wel een eindje vandaan, maar Allah! Scoot ingeladen, vrouw achter het stuur, Tomtom ingeschakeld en hop achter de vossen en nog wat meer aan. Het AWD moet zo veel te bieden hebben. Vossen, moeflons, herten, vogels in allerlei pluimage, eekhoorns, te veel om op te noemen. Aangekomen, ingang Oase, eerst maar een bakje koffie doen in het restaurant aldaar. De adrenaline begint te stromen en ook de ergernis wat je voor een kopje koffie en een broodje kwijt bent. En dan eindelijk vol ongeduld op pad. Eerst maar de bezoekers centrum, waar we niet veel wijzer werden. Althans mijn eega, want ik kon er niet in met mijn invalmobiel (in de volksmond gewoon “scoot” en voor de shiek “ShopMobiel” geheten). Dan maar op de bonnefooi. Eindelijk aangekomen bij een kijkhut. Maar deze lag heel veel lager dan de weg. Ik moest een helling af van wat heb ik jou daar en dat door de dirt. Lijkt wel Paris=Dakar, zeg ik tegen mijn vrouw. Proberen van de paden af te wijken, misschien, misschien?? Maar nee, geen ander mogelijkheid. We waren al veel tijd verloren en dus de moed maar opgegeven. Tot overmaat van ramp ook nog eens pech met het scootje, accu leeg. Een eindje duwen. Deceptie, teleurstelling en wat al niet meer alom. Wat een Kl..dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten