de Hoge Veluwe

Bezoek aan de Hoge Veluwe. Zaterdag een prachtige dag en tot ongeveer 20.00 uur daar doorgebracht. Heerlijk om zo ff buiten te zijn. Ik heb een jaarkaart voor het park en kan dus ongelimiteerd hier aanwezig zijn. Tot 1 uur voor zonsondergang dan.

Zondag was het wat minder. Regende zo af en toe en het voelde wat kil aan.
De edelherten lieten zich ook niet al te vaak van hun beste kant zien. De mannetjes burlden de hele tijd, maar bleven heimelijk verscholen in het bos (nou ja..... BOS! dekking dan.). Maar uiteindelijk kwamen ze toch te voorschijn.

Hier begint het mee,

en na eindeloos wachten,
 kwamen zij er eindelijk toch aan.

Dagje Lepelaars Plassen

Vrijdag 2 september een dagje de Lepelaars plassen bezocht.



Dagje Ouwehans Dierenpark

Zondag 7 Augustus

Mooie dag met af en toe een enorme hoosbui afgewisseld door stortregens. Maar dat geef je wat ruimte voor koffie en versnapering. Tussen die buien door snel langs de kooien om foto's te maken.

Soms sta je er gekleurd op

Catch by the moment

De eerste keer AWD

Op de site van Henk Bos en ook andere heb ik zo veel over het AWD gelezen, dat ik die dus ook maar eens met een bezoek moest vereren. Woon er wel een eindje vandaan, maar Allah! Scoot ingeladen, vrouw achter het stuur, Tomtom ingeschakeld en hop achter de vossen en nog wat meer aan. Het AWD moet zo veel te bieden hebben. Vossen, moeflons, herten, vogels in allerlei pluimage, eekhoorns, te veel om op te noemen. Aangekomen, ingang Oase, eerst maar een bakje koffie doen in het restaurant aldaar. De adrenaline begint te stromen en ook de ergernis wat je voor een kopje koffie en een broodje kwijt bent. En dan eindelijk vol ongeduld op pad. Eerst maar de bezoekers centrum, waar we niet veel wijzer werden. Althans mijn eega, want ik kon er niet in met mijn invalmobiel (in de volksmond gewoon “scoot” en voor de shiek “ShopMobiel” geheten). Dan maar op de bonnefooi. Eindelijk aangekomen bij een kijkhut. Maar deze lag heel veel lager dan de weg. Ik moest een helling af van wat heb ik jou daar en dat door de dirt. Lijkt wel Paris=Dakar, zeg ik tegen mijn vrouw. Proberen van de paden af te wijken, misschien, misschien?? Maar nee, geen ander mogelijkheid. We waren al veel tijd verloren en dus de moed maar opgegeven. Tot overmaat van ramp ook nog eens pech met het scootje, accu leeg. Een eindje duwen. Deceptie, teleurstelling en wat al niet meer alom. Wat een Kl..dag.

Een tweede poging AWD

Toch maar weer de site van Henk Bos goed bestudeert. Henk schreef over ingang Panneland en dan naar de schuilhut op de Duizendmeterweg. (Ingang Oase was dus niet de goede). Hop weer met goede moed op stap. Deze keer zal het moeten lukken. De ingang Panneland, de Duizendmeterweg en ook de schuilhut gevonden. Maar geen vossen of wat voor ander gedierte dan ook. Wel een paar andere bezoekers die heel gezellig met elkaar zaten te kletsenbessen. (Bijbekken noem je dit geloof ik). Ongewild raak je ook bij het gesprek betrokken. “Je zult geduld moeten hebben”, zei één van de mannen tegen mij. “Soms komen ze zo maar opdagen en heel soms komen ze helemaal niet”.  Wat een goed vooruitzicht. De moed begon me heel langzaam weer in de schoenen te zakken. Uit balorigheid en verveling maar rondjes gereden met de scootracer. Dan maar weer terug naar het gezelschap. Mijn eega stond met haar rug tegen een wat hoger gelegen duinrand. De dame die deel uitmaakte van het gezelschap zei plots tegen haar, “Niet schrikken nu, maar er staat er ééntje pal achter je”. Langzaam wendde mijn vrouw haar hoofd om en keek pal in een paar donkere ogen. Die gaat strekken van de schrik dacht ik (ik bedoel de vos). Maar dat viel mee. Zonder dat je er eigenlijk erg in had, stonden ze daar. Twee vossen. Ik had ze qua volume veel groter gedacht. Maar ze waren ietwat aan de kleine kant. (Mijn fantasie gaat weleens op de loop). De dame in kwestie gaf er één een soort van BiFi, zo uit de hand. Heel voorzichtig nam die het in zijn bek. Net of het je huisdier is, zo tam. Je mag ze niet oeren maar een keer zondigen wordt je vergeven, (Hoop ik). Uit dankbaarheid, en dat tonen die beesten, hebben wij een paar prachtige opnames weten te maken.

Dank aan Henk Bos, niet voor het voeren, maar voor het wegwijzen.

 Één van de bezoekers. (Foto gemaakt door mijn eega)

Het is een pracht gebied